ما مقیاس IQ، IQ متوسط و دامنه‌ها را توضیح می‌دهیم.

آی‌کیو به معنای ضریب هوشی است. همه چیز با روانشناس فرانسوی، بینه، آغاز شد. بینه می‌خواست محاسبه کند که آیا یک کودک بالاتر یا پایین‌تر از متوسط توسعه ذهنی کودکان هم‌سن خود است.

برای این کار، او آزمون‌های ذهنی را طراحی کرد که به کودکان در سنین مختلف داده می‌شد. سپس، او نمره متوسط را برای هر سن محاسبه کرد. پس از تلاش‌های زیاد، او میانگین‌های آی‌کیو را برای هر سن به دست آورد.

حالا وقتی یک کودک جدید آزمایش می‌شد، او عملکرد را در مقایسه با کودکان هم‌سن بررسی می‌کرد. اگر پسری ۱۴ ساله بود و در آزمون نمره ۲۵ می‌گرفت، در حالی که میانگین سن او ۲۲ بود، بینه نتیجه‌گیری می‌کرد که او از متوسط هوش بیشتری دارد. او به سن میانگین نگاه می‌کرد، به عنوان مثال فرض کنید کودکی ۱۵ ساله به نام تام نمره ۲۵ می‌گرفت، سپس او را به عنوان دارای سن ذهنی ۱۵ ساله طبقه‌بندی می‌کرد.

یک چرخش داستانی مهم از روانشناس آلمانی، و. استرن، ناشی می‌شود که سن تقویمی را معرفی کرد تا عددی خوب و به راحتی قابل مقایسه به دست آورد. مفهوم آی‌کیو متولد شد. برای محاسبه آن، او سن نمره‌دار (که سن میانگین نمره‌ای که کودک به دست آورده بود) را بر سن واقعی تقسیم می‌کرد. در مثال تام، ۱۵ تقسیم بر ۱۴ که برابر با ۱.۰۷ است.

از آنجا که کار با اعشار نامناسب بود، او یک ضرب در ۱۰۰ را معرفی کرد تا از آن‌ها جلوگیری کند. بنابراین تام نمره ۱۰۷ آی‌کیو برای کسی در سن خود به دست آورد.

با این حال، وقتی روانشناسان شروع به استفاده از آزمون آی‌کیو برای بزرگسالان کردند، به زودی متوجه شدند که سن مرتبط نیست، بنابراین به راه دیگری برای مقایسه هوش بین بزرگسالان نیاز داشتند. برای این کار، آن‌ها به سادگی با نمونه‌ای از بزرگسالان دیگر مقایسه کردند، آن‌ها را در یک منحنی زنگوله‌ای ترسیم کردند و از مقیاس آی‌کیو استفاده کردند، بیایید در بخش بعدی آن را درک کنیم.